Mieszkam w Polsce od siedmiu lat, ale z Ukrainą nadal jestem związana osobiście i zawodowo. Największym problemem jest dla mnie nieprzejezdna granica. Każda wyprawa z Polski na Ukrainę i z powrotem to dramat. Nie jest możliwe zaplanowanie czegokolwiek, tak, by przyjechać na konkretną godzinę i załatwić swoje sprawy. Nigdy nie wiadomo, ile czasu trzeba będzie spędzić na granicy. Na podróż – i to przede wszystkim oczekiwanie na przejściu granicznym, a nie jazdę – trzeba poświęcić co najmniej jeden dzień.
Kolejny poważny problem, który dotyczy przebywających w Polsce Ukraińców, to sytuacja związana z funkcjonowaniem Wydziału ds. Cudzoziemców Urzędu Wojewódzkiego. Przez okres mojego pobytu w Warszawie załatwiałam wiele spraw urzędowych, ale nigdy nie spotkałam się z takimi kolejkami i upokorzeniami. Nierzadko trzeba stanąć w kolejce o piątej nad ranem, by o dziesiątej dostać numerek, a o dwudziestej załatwić sprawę. Mimo że obsługuje się tam obcokrajowców, informacja jest dostępna wyłącznie w języku polskim. Co ma w takiej sytuacji zrobić osoba, która dopiero co do Polski przyjechała? Nie ma tam telefonicznej linii kontaktowej ani punktu informacyjnego – można połączyć się jedynie z automatem, który nie zawsze potrafi udzielić odpowiedzi na podstawowe pytania.
Osoba, która chce przyjąć do pracy Ukraińca musi przez trzy miesiące jeździć do urzędu, tłumaczyć, dlaczego potrzebuje danego pracownika i wypełniać stos papierów.
Istotną sprawą, z którą do Fundacji Euromajdan Warszawa zwraca się gros polskich pracodawców jest procedura zatrudniania obcokrajowców. Skomplikowanie tego procesu utrudnia życie przede wszystkim właścicielom polskich firm. Osoba, która chce przyjąć do pracy Ukraińca musi przez trzy miesiące jeździć do urzędu, tłumaczyć, dlaczego potrzebuje danego pracownika i wypełniać stos papierów. Pracodawcy wpadają w szok, gdy dowiadują się, jak skomplikowany jest ten proces. Dlatego też rośnie szara strefa i popularność agencji pośredniczących, które nie zawsze traktują pracowników odpowiednio, ale mogą ich przysłać z dnia na dzień.
Warto jednak podkreślić, że codzienne relacje Ukraińców z Polakami są jak najbardziej normalne. Komuś układa się lepiej, komuś gorzej – to zależy od charakterów poszczególnych osób, a nie od ich narodowości. Niezależnie od tego, czy ludzie przyjechali do pracy, na studia czy przybyli ze względów rodzinnych –życie codzienne układa im się zupełnie dobrze.
Czytaj również:
Roman Kabaczij Wiadro zimnej wody na ukraińskie głowy było potrzebne
Jakub Łoginow, Granicę z Ukrainą należy ucywilizować
